Ведалі, што ў бел літаратуры таксама ёсць казка, падобная да “Чырвонага капялюша?”
І яна вельмі жудасная. Запісаў яе Ян Чачот, які зрабіў некалькі канспектаў беларуска-польскіх казак прыкладна ў 1839 годзе. Чытайце:
Быў дзед з бабаю, была ў ніх дачка, да абодва памерлі. Дачка пашла на могілкі, плакала і казала: “Татулько”…
Наплакалася, да і пашла дадому. Назаўтра зноў прыйшла і плача
А ў зямлі адказваюць: “Я з табой буду ноч начаваць”
Прыйшла ў хату, зажгла лучыну, а ён сядзіць на лаве — дзед стары.
Яна ў яго пытае: «Чаму ў цябе, дзедку, галоўка сіненькая?»
А ён адказвае: «Сто гадоў у гробе ляжу, і яшчэ буду ляжаць сто»
“Чаму ў цябе, дзедку, косы сіненькія?”
“Сто гадоў у гробе ляжу, і яшчэ буду ляжаць сто”
“А чаму вочкі сіненькія?”
А ён адказвае…
«Сто гадоў у гробе ляжу, і яшчэ буду ляжаць сто”
Носік
Зубкі
Губкі
Ручкі
На ручках пальчікі
Ножкі
На ножках пальчікі
Яна паціху так казала, каб хутчэй певень заспяваў, а ён усё злей адказваў, каб з’есці ды і ўцячы